Historia Parafii w Prałkowcach

Pierwsza wzmianka o Prałkowcach pochodzi z 1474 roku. Nazwa wywodzi od znajdujących się tu kiedyś blechowi i pralni. Blech lub blich (z niem. Bleiche – bielarnia) to miejsce , zakład rzemieślniczy, gdzie bieli się tkaniny, przędzę, itp. Ostatnimi właścicielami Prałkowiec przez ponad sto lat byli Drużbaccy.

Parafię erygował biskup przemyski Ignacy Tokarczuk w dniu 1 sierpnia 1970 roku. Została ona wydzielona z parafii katedralnej w Przemyślu. Kościół parafialny murowany zbudowany w latach 1840 – 42 przez hrabiego Eustachego Drużbackiego, właściciela Prałkowiec. Początkowo był kościołem filialnym parafii katedralnej w Przemyślu.

W 1889 roku zaborcze władze austriackie przeznaczyły go na stajnie. W latach 1944- 45 służył jak łaźnia dla wojska. Pod koniec 1945 roku powrócił do władz kościelnych. W 1967 duszpasterstwo przy tym kościele zostało powierzone Zgromadzeniu św. Michała Archanioła. W tym czasie rozpoczęto remont kościoła i dokonano jego rozbudowy. Od 30 września 1972 roku w kościele znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Zbaraskiej. Jest to XVI-wieczna kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

W pobliżu kościoła znajduje się zrekonstruowana w 1967 roku drewniana dzwonnica z końca Xvi wieku. Ma konstrukcję słupowo-ramową o pochyłych ścianach. Pokryta jest dachem namiotowym z czteropołaciową baniastą wieżyczką, zwieńczoną kutym żelaznym krzyżem. Ściany i dach dzwonnicy pokryte są gontem.

Parafia posiada również dwa kościoły filialne znajdujące się w granicach administracyjnych miasta Przemyśl: Kruhel Mały – pw. św. Wojciecha, zbudowany w 1894 r. oraz Kruhel Wielki – pw. Matki Bożej Królowej Polski, zbudowany w 1914 r. 

Na terenie parafii znajduje się dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej (Służebniczki Starowiejskie). W pobliżu klasztoru położona jest kaplica grobowa rodziny Drużbackich pw. św. Anny. Siostry między innymi prowadzą Niepubliczne Przedszkole im. bł. Edmunda Bojanowskiego, a w kościele parafialnym pracują jako organistki i zakrystianki.

Terytorium parafii:

Prałkowce oraz

Przemyśl – ulice: Brzozowa; Dębowa; Chodkiewicza Jana Karola; Gierczyk Emilii; Gołębia; Grabowa; Grochowska (od nr 44); Jastrzębia; Jaworowa; Klonowa; Kossaka Juliusza; Kruhel Wielki; Krzemieniec; Leszczynowa; Łowiecka; Na Zawadach; Sanocka (od nr 19); Pasteura Ludwika; Pawia; Pod Trzema Krzyżami; Potokowa; Ptasia; Rosłońskiego; Studzienna; Sucha; Witoszyńska; Zachodnia; Ziemowita.

HISTORIA OBRAZU MATKI BOŻEJ ZBARASKIEJ

Dzieje obrazu sięgają XVI wieku, kiedy to Janusz Zbaraski władający zamkiem w Zbarażu koło Tarnopola, stosując się do postanowień synodu biskupów polskich zalecających szerzenie kultu Matki Bożej Częstochowskiej, sprowadził tam kopię wizerunku jasnogórskiego. Przyjmuje się, że twórcami  obrazu są artyści szkoły krakowskiej. Malowany jest techniką olejną na blasze miedzianej, ręcznie wyklepanej. Wizerunek Matki Bożej Zbaraskiej różni się szczegółami od oryginału. Twarz Madonny i Dzieciątka posiada jaśniejszą karnację. Na twarzy Madonny brakuje charakterystycznych cięć.  Szata ozdobiona jest sześcioramiennymi złotymi gwiazdami. Cynabrowo-złotą sukienkę Dzieciątka pokrywają rozety. Samo oblicze Pani Zbaraskiej jest smutne, zatroskane, jakby zawierało nagromadzony przez wieki tragizm ziem wschodnich nękanych wojnami i napadami. Smutne oczy Madonny robią wrażenie jakby spoglądały na każdego, kto jest w ich zasięgu. W XVII wieku obraz ozdobił sukienkami ze złoconego srebra król Michał Korybut Wiśniowiecki. W 1575 roku kościół parafialny w którym umieszczono obraz został spalony przez Tatarów. W 1637 roku książę Jeremi Wiśniowiecki  ufundował okazały klasztor i kościół i przeznaczył go dla Ojców Bernardynów.