Dzisiejszą liturgię słowa rozpoczyna przepiękny fragment z Księgi Izajasza, który porusza serca i odsłania serce Boga: «Pocieszajcie… przemawiajcie do serca… Drogę Panu przygotujcie...
Oto Pan Bóg przychodzi z mocą… Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę, gromadzi [ją] swym ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie». Trudno o piękniejszy obraz delikatności i czułości Boga, wprost macierzyńskiej. Kiedy na wiosnę przychodziły na świat jagnięta to czyhały na nie różne niebezpieczeństwa. Dorosłe owce skubały trawę i szły dalej, a te maleństwa zostawały w tyle stada i stawały się łatwym łupem dzikich zwierząt. By temu zapobiec, pasterz szedł za stadem, zbierał je i zanosił do stada. To samo czyni z nami Bóg i wcale się tym nie zraża, bo wie, że to dla nas jest konieczne… I drugi przepiękny obraz z dzisiejszej liturgii słowa. Początek publicznej działalności Jezusa. Jezus przyjmuje chrzest Janowy i dokonuje się Jego objawienie jako Mesjasza i Syna Bożego, Zbawiciela świata.
